Het Erasmusleven

Als ‘gewone’ Nederlandse student dacht ik altijd al dat ik een goed leven had, maar Erasmusstudent is nog net iets beter. Het verschil met het gewone studentenleven is namelijk dat niemand van de Erasmusstudenten verplichtingen heeft. Niemand werkt, niemand zit bij een vereniging, niemand heeft sportverplichtingen, niemand heeft familie in de buurt waar die een keer een weekend heen moet. Dus op elk moment van de dag en op elk moment van de week kan je met andere Erasmusstudenten afspreken. Altijd is er wel iemand die wil eten, uitgaan, surfen, koffiedrinken, noem maar op. Het hectische leventje zoals iedereen dat in Nederland heeft, is hier niet te vinden. En een afspreek maken voor over twee dagen, gebeurt ook zelden. Als je dan met Erasmusstudenten afspreekt, vind ik het altijd leuk om de verschillen te zien tussen de verschillende landen. Laatst had ik samen met een Nederlands meisje een preischotel gemaakt voor mijn huisgenoten. Die wisten niet wat ze zagen, ze snapten niks van de combinatie en vonden het ook niet erg lekker (en dat kan toch echt niet aan mijn geweldige kookkunsten liggen?!). Binnenkort ga ik ze een keer hutspot voorschotelen, misschien vinden ze dat lekkerder. Wat ze wel altijd lekker vinden, is pasta. Dit maken we hier ook vaak in huis, ook omdat het zo makkelijk is om voor veel mensen klaar te maken. Op vrijdag is het vaak dat we wel met zo’n 15 man eten en om nou voor 15 mensen aardappels te schillen, vind ik een beetje te veel gevraagd. Waar mensen uit andere landen zich ook over verbazen, zijn de pleinen vol fietsen voor het station in Nederland. Ze vragen zich ook af hoe je nog je eigen fiets in kunt terug vinden. Waar ik me dan weer over verbaas, is dat het in Portugal bijvoorbeeld gewoon is om een eigen auto te hebben. Ik beschouw dat nog steeds als een grote luxe als je student bent.
Op een weekendje weg naar Coïmbra werd het verschil me duidelijk tussen het studentenleven in Nijmegen en het studentenleven aan één van de oudste universiteiten van Europa. Daar gaat het er toch net allemaal wat traditioneler aan toe dan in Nijmegen (voor zover ik weet dan..). Als je daar afstudeert, worden de kleren van je lijf gescheurd en in bomen opgehangen. Daarna mag je in je blootje liedjes gaan zingen. De kleren die ze van je lijf scheuren, zijn de traditionele studentenkleren: een zwarte pak met daaroverheen een zwarte cape. Ze kennen ook een ontgroening van de eerstejaars, alleen duurt het in Coïmbra een jaar. Wat ik daarvan heb gezien, is dat eerstejaars liedjes moeten zingen, rare dansjes doen en bovenal veel alcohol drinken (foto’s zijn te vinden op: picasaweb.google.nl/anneliesvanuden). Maar wat er allemaal nog meer gebeurd, wordt natuurlijk niet verteld.
Voor de rest kan ik over mijn leven hier weer hetzelfde riedeltje afspelen als in de vorige stukjes: mooi weer, wavesurfen, studeren en vooral veel leuke dingen doen. Lissabon verandert trouwens wel, het is tijd voor de kerstsfeer. Overal hangen lichtjes, op elke straathoek staat een straatverkoper met gepofte kastanjes en de kerstspullen liggen in de winkels. Dat is soms wel een beetje raar als het buiten 17 graden is.
Wat wel een groot gemis is hier, is Sinterklaas!! Geen pepernoten, geen chocolade letters, geen sinterklaasliedjes en geen zwarte pieten die door de straat huppelen. Gelukkig kan ik zaterdag in de Sinterklaas stemming komen. De Nederlandse gemeenschap in Lissabon gaat dan namelijk Sinterklaas vieren en ik mag dan ook (zwart en wel) komen. Daar kijk ik wel naar uit! Ik denk dat ik die dag maar niet ga ontbijten en alleen maar pepernoten zal eten om het gemis een beetje te compenseren.

Ik wens jullie allemaal alvast een goeie Sinterklaasavond toe!

Liefs, Annelies